Ciemno wszędzie, straszno wszędzie, co to będzie, co to będzie...

...gdy nareszcie noc nadejdzie
Rok czekania już za nami
Noc obarczam krwią, ranami
Bo gdy niecne wstają mroki
Zło wyciąga swoje nogi
Idę naprzód nie zawadzam
Lecz ciemności nie przeszkadza
Co kto robi w Saovine
Idź rozwieszać swoją linę


Kości trzeszczą, dusza drży.
Stukot kopyt pośród mgły
Obudzone przez cierpienie
Męczą teraz twe sumienie
Zimno, jakby jaką zmorę
Coś przewlekło przez zaporę
Dyszy, chrapie, drapie, rży
Nie ociera swojej łzy










Zadrżałam. Nie miałam pojęcia, czy to z zimna, czy ze strachu. Wokół mnie panowała ciemnosć, reszta stada też była niespoojna. Zazwyczaj nam to nie przeszkadzało, ale tej nocy każde z nas wolałoby być przy właścicielce.Nikt nie wiedział, dlaczego cztery konie zniknęły i każdy bał się, że jego czeka to samo. Wtedy nie wiedziałam, że Halloween to noc koszmarów także dla nas.

Ciemność spłynęła jak jedwbny szal. Powoli, lekko, stanowczo, pięknie. Pomimo księżyca nie było widać wiele. Wręcz nic. Nawet jeśłi jednak ktoś byłby w stanie przedrzeć się przez mrok, nie zobaczyłby nic. Bo też nic tam nie było.

Pamiętaj, że zawsze nadchodzi świt, a mroczne urojenia odchodzą...









...na jakiś czas